บุญผลาให้เกิดมาโตดำก่ำหมอง บ่สมกับน้องผู้งามปานนางฟ้า
คือตาหลูโตนแท้หนอชีวิตของผู้ข้า มันส่ำหมาที่เขานั่นบ่สนใจ
กินบ่ได้นอนบ่หลับ ย้อนความฮักย้อนวาสนาบักบ้าใบ้
ท้าวก่ำกาดำ บ่มีไผสนใจ มีแต่เสียงแคนสิเป่าให้เจ้าฟัง
โอ่ละน้อผู้สาว เจ้าผู้แก้มเปินเวิน
สิขอเกริ่นบอกกล่าวความในใจ
เสียงแคนแว่วหวานสิส่องทางฝากใจ
แนวคนผู้ฮ่าย มันคงสิบ่สมเจ้า
วาสนาบักท้าวก่ำกาดำ เกิดมาเพื่อช้ำกะย้อนว่าฮักเจ้าหลาย
เก็บอาการบ่อยู่ แต่กะยังฮู้สึกได้ ว่าฝูงแฮ้งบ่ควรคู่ดอกฝูงหงษ์
ใจประสงค์แต่เจ้าเอาเสียงแคนมามัดใจ ผลาบุญขี้ฮ่ายบักท้าวก่ำกาดำ
ต้องเฮ็ดจั่งได๋มันฮักเจ้าหลายก้อนคำ ความเจ็บ มันนำจ้อสุบาดย่าง
โอ่ละน้อผู้สาว เจ้าผู้แก้มเปินเวิน
สิขอเกริ่นบอกกล่าวความในใจ
เสียงแคนแว่วหวานสิส่องทางฝากใจ
แนวคนผู้ฮ่าย มันคงสิบ่สมเจ้า
วาสนาบักท้าวก่ำกาดำ เกิดมาเพื่อช้ำกะย้อนว่าฮักเจ้าหลาย
เก็บอาการบ่อยู่ แต่กะยังฮู้สึกได้ ว่าฝูงแฮ้งบ่ควรคู่ดอกฝูงหงษ์
ใจประสงค์แต่เจ้าเอาเสียงแคนมามัดใจ ผลาบุญขี้ฮ่ายบักท้าวก่ำกาดำ
ต้องเฮ็ดจั่งได๋มันฮักเจ้าหลายก้อนคำ ความเจ็บ มันนำจ้อสุบาดย่าง
ลายลำเพลินเอิ้นใส่ให้นางเหลียว อ้ายขอเกี้ยวหงษ์ฟ้ามาเคียงหมอน
ลายเดินดงให้ฟังอ้ายสาก่อน สุดสะแนนเป็นแฟนอ้ายได้บ่
ลมพัดพร้าวให้สาวเจ้าดอกเห็นใจ ลมพัดไผ่เจ้าแอบหลงมัก
ลายตังหวายให้โดนใจเจ้าคักๆ ลายน้อยลายใหญ่ให้ฮักอ้ายแหน่เด้อ
วาสนาบักท้าวก่ำกาดำ เกิดมาเพื่อช้ำกะย้อนว่าฮักเจ้าหลาย
เก็บอาการบ่อยู่ แต่กะยังฮู้สึกได้ ว่าฝูงแฮ้งบ่ควรคู่ดอกฝูงหงษ์
ใจประสงค์แต่เจ้าเอาเสียงแคนมามัดใจ ผลาบุญขี้ฮ่ายบักท้าวก่ำกาดำ
ต้องเฮ็ดจั่งได๋มันฮักเจ้าหลายก้อนคำ ความเจ็บ มันนำจ้อสุบาดย่าง